Cennet Annelerin Ayağı Altındadır
1981 yılıydı. Soğuk bir Antakya kışı… İlkokul birinci sınıftaydık. Okumayı öğrenmiş olmanın sevinciyle bir program düzenlenmişti okulda. Sıra ile sahneye çıkıyor, özlü sözler söylüyorduk. Benim sözüm şuydu:
"Cennet annelerin ayağı altındadır."
O yaşta bu sözün derin anlamını tam olarak kavrayamasam da, annelere duyulan saygının ne kadar güzel bir şekilde ifade edildiğini hissediyordum. Salondaki izleyicilerimizin çoğu annelerimizdi. Okumayı öğrenmenin simgesi olarak kırmızı kurdelelerimiz takıldı tek tek. Ve her kurdelede annelerimiz sahneye davet edildi, bizimle gurur duyan gözlerle yanımıza geldiler.
O gün annem bana bir hediye getirmişti: Ömer Seyfettin’in Kaşağı kitabı. O kitap, çocukluk anılarımın en kıymetli parçalarından biri oldu. Defalarca okudum. Yaşım büyüse de, ne zaman umut dolu gözlerle hayata bakmak istesem, elim yine o kitaba gitti. Belki de annemin bana verdiği ilk bilinçli armağandı o kitap.
Bugün 11 Mayıs 2025. Bu sabah uyandığımda, o sözü tekrar hatırladım:
“Cennet annelerin ayağı altındadır.”
İçimden geçirdim: "İnşallah cennettesindir annem..."
Sosyal medyada gezinirken paylaşımlar dikkatimi çekti. Hepsi anne mezarı ziyaretlerinden karelerdi. Çünkü 6 Şubat’ta yaşanan büyük felakette, binlerce kişi annesini kaybetmişti. Hepimiz bir şekilde annesiz kalmıştık.
O an içimdeki dileği bir kez daha tekrarladım:
“İnşallah cennettesiniz... Hepiniz.”
Bu söz, sevgili Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) kutlu bir müjdesi. Ama sadece dini bir öğreti değil bu. Aynı zamanda toplumsal bir bilinç çağrısı. Çünkü anne demek; karşılıksız sevgi, sessiz fedakârlık, uykusuz geceler, sabır ve dua demektir. Annelerin evlatları için ettiği dualar, görünmeyen bir kalkandır. Sabırları ise dağlardan bile yücedir.
Cennet çok uzakta değil belki de… Sessizce dua eden bir annenin ellerinde, gözyaşında, kalbindedir. Yeter ki görmesini, anlamasını bilelim.
Hayatını kaybetmiş tüm anneleri saygı, özlem ve minnetle anıyorum.
Ve yaşayan annelerin ellerinden öpüyorum.
Cennet, onların ayakları altındadır.
